Wiersz - 2016.03.20
Twoje mnie zwycięstwo
Jak noc modli się o wschód słońca
Sama znikając z dnia nowego brzaskiem,
Tak miłość moja błaga o Twoją Prawdę
Ukochana, która nie masz dla Siebie narodzin.
Jak drewno modli się o żar ognia
Samo zamieniając się w płomieniach w popiół,
Tak dusza moja kontempluje blask Twój
W Tobie mając swego istnienia koniec.
Lecz czy dla duszy tej istnieje inna droga?
Miłować Cię aż do spłonięcia w Tobie?
Co iluminujesz serce, umysł i ciało moje
Każdą mą komórkę tylko Ty zamieszkujesz!
Czy w chwały Boga wewnętrznej świadomości
Może choćby ślad mej iluzji pozostać w Tobie?
Ech... jestem już jedynie wspomnieniem Twoim,
Echem uwielbienia... w Twej Nieskończoności.
Swami P. SaiSiwa
