Twoje mnie zwycięstwo - wiersz

Wiersz - 2016.03.20

Twoje mnie zwycięstwo

 
Jak noc modli się o wschód słońca
Sama znikając z dnia nowego brzaskiem,
Tak miłość moja błaga o Twoją Prawdę
Ukochana, która nie masz dla Siebie narodzin.
 
    Jak drewno modli się o żar ognia
    Samo zamieniając się w płomieniach w popiół,
    Tak dusza moja kontempluje blask Twój
    W Tobie mając swego istnienia koniec.
 
Lecz czy dla duszy tej istnieje inna droga?
Miłować Cię aż do spłonięcia w Tobie?
Co iluminujesz serce, umysł i ciało moje
Każdą mą komórkę tylko Ty zamieszkujesz!
 
    Czy w chwały Boga wewnętrznej świadomości
    Może choćby ślad mej iluzji pozostać w Tobie?
    Ech... jestem już jedynie wspomnieniem Twoim,
    Echem uwielbienia... w Twej Nieskończoności.
 

Swami P. SaiSiwa

Wysepka Prawdy - wiersz

Wiersz - 2016.03.10

Wysepka Prawdy

Fale mej bezkresnej Miłości oceanu
Rozbijają się o skaliste klify wyspy Prawdy
I powracają ubrane w Mądrości pianę...

    Czy można zatrzymać oceanu falowanie?
    Czy mogą fale pędzić w innym kierunku?
    Czy znają położenie tej wysepki małej?

O Umiłowana...

    Nie pozwól na spokój i ciszy szklistą taflę!
    Niech me miłości fale nie są zbyt słabe.
    Niech Twą wyspę przelewają nawet!

O Pani...

    Nie pozwól biec falom ku rafom złudzeń,
    Ani ku mieliznom zwodniczej ignorancji,
    Czy ku piaszczystym przyjemności plażom.

O Mahadewi...

    Wolę niewzruszoną Twej Prawdy Skałę.
    I życie rozbijać o klify Twej wyspy małej.
    Niż dotyk plaż zmysłów przyjemny i gładki.

Swami P. SaiSiwa